Het komt de afgelopen weken regelmatig op mijn pad, dit inzicht. Aanmoedigen van je naasten in zijn/ haar uitdagingen. Dit vraagt om vertrouwen in de ander, ook al worstelt dit mens nu met een uitdaging. Los laten van de overtuiging dat het moet gaan, zoals jij het zou doen.
Met aandacht luisteren, zonder oordeel zonder over te nemen, zonder angst dat het niet goed komt. Ook als het langer duurt, dit uit houden. Durf jij dit al?
We hebben vaak de neiging om te adviseren, om te bevestigen, om te gaan leiden, te oordelen om pijn te voorkomen. Dan zeggen we eigelijk tegen de ander, dat we er zeker van zijn dat zij niet met pijn tegenslag en uitdagingen om kunnen gaan. Hoe is dat als je er zo naar kijkt?
Wat als we stil kunnen zijn, luisteren, meeleven en compassie hebben voor de situatie van de ander. De ruimte geven die nodig is om zijn/haar eigen unieke ontwikkelstappen te zetten? Het mogen aanspreken van je eigen oplossingen, je eigen fouten mogen maken, je eigen worstelingen overwinnen, je grenzen en mogelijkheden verkennen, accepteren en mogelijk weer nieuwe keuzes maken.
Dit is zelf aan het roer mogen zitten van jouw schip.
Toen één van mijn zonen na een jaar zwemles zei, “mam ik leer dit nooit” dit raakte me enorm, voelde me machteloosheid. Wat had ik dit graag voor hem overgenomen. Maar wist ook dat hij nu mijn vertrouwen in hem nodig had om geen slachtoffer te worden, maar om te overwinnen. Want ermee stoppen, het opgeven? Ik zag welke moeite hij moest doen voor deze vaardigheid.
Ik kon naar hem uitspreken “Ik zie dat het een uitdaging voor je is kerel, maar we gaan door tot het gelukt is, en duurt dit bij jou wat langer dan gemiddeld, het komt vroeg of later goed! Het kwam goed, trots, overwonnen.
Kan jij de ander zijn weg gunnen? Kan jij je eigen weg gaan? Bewustzijn hierop is zo waardevol. Yggdrasil coaching kan een steun zijn bij het ontwikkelen van dit bewust zijn.